#lloyd vogel

[nerds-yearbook]

Injured police officer Jesse Mach (Rex Smith) was recruited by the government to fight crime with a secret high tech motorcycle. The show Street Hawk premiered January 4, 1985. ("Pilot", Street Hawk, TV Event)

[citizenscreen]

Lloyd Nolan throwing a punch towards cameraman Paul Vogel as actor-director Robert Montgomery looks on during filming of LADY IN THE KAKE (1947)

[misty-moth]

✨Ikémen Birthdays/Zodiacs✨

I decided to put the Ikémen suitors’ zodiac signs together, and put mini-summaries of each sign.

This also has all of their birthdays in order.

(ﾉ^ヮ^)ﾉ*:・ﾟ

Divider: kgymz

Last edit: Aug 23, 2024

Aries (Mar 21 – Apr 19)

~Competitive but insecure~ There is nothing an Aries cannot achieve once they set their mind to it—no mountain is too high. However, you will also find them nursing a hidden imposter syndrome that can chip away at their confidence if allowed free rein.

-Ray Blackwell, Mar 23

-Vincent Van Gogh, Mar 30

-Oliver Knight, Apr 5

-Musashibou Benkei, Apr 7

-Sasuke Sarutobi, Apr 10

-Nico Meier, Apr 12

-Rio Ortiz, Apr 13

-Fenrir Godspeed, Apr 15

-Leonardo Da Vinci, Apr 15

-Motonari Mouri, Apr 16

Taurus (Apr 20 – May 20)

~Loyal but stubborn~ Loyal to a fault, a Taurean is the most reliable person you can have in your corner when the chips are down. However, they have a stubborn streak a mile wide and can hold a grudge like no one else, so make sure you don’t cross them.

-William Rex, April 24

-Theodorus Van Gogh, May 1

-Sirius Oswald, May 7

-Minamoto no Yorimoto, May 9

-Nobunaga Oda, May 12

-Albert Burckhardt, May 17

-Luke Randolph, May 19

Gemini (May 21 – June 20)

~Versatile but impatient~ Throw a Gemini to the wolves, and they will come back leading the pack—the air element in this sign means that they can adapt easily to any situation. But their fuse runs short and once they run out of patience with someone, there is no wiggle room for second chances.

-Arthur Conan Doyle, May 22

-Harrison Gray, May 30

-Kajiwara Kagetoki, June 2

-Vlad, June 6

-Seth Hyde, June 10

-Clavis Lelouch, June 17

-Osamu Dazai, June 19

-Dean Tweedle, June 20

-Dalim Tweedle, June 20

Cancer (June 21 – July 22)

~Passionate but uncommunicative~ Behind the brooding fortress that a Cancer has erected to protect themselves are abundant reserves of deep, undying love and loyalty. Pity that few will get to experience it because they aren’t the best at communicating what is in their hearts.

-Ranmaru Mori, June 27

-Ellis Twilight, July 4

-Akihito, July 7

-Yukimura Sanada, July 7

-Kyle Ash, July 17

Leo (July 23 – Aug 22)

~Confident but dominating~ Born to be under the spotlight, there is nothing that this lion enjoys as much as being the cynosure of all eyes. However, this innate conviction that they are always in the right means that they can often run roughshod over others’ feelings and sentiments.

-Silvio Ricci, July 23

-Nasu no Yoichi, July 23

-Kanetsugu Naoe, Aug 1

-Leon Dompteur, Aug 1

-Alfons Sylvatica, Aug 8

-Yoshimoto Imagawa, Aug 13

-Napoleon Bonaparte, Aug 15

-Adachi Morinaga, Aug 18

-Lloyd Grandier, Aug 22

Virgo (Aug 23 – Sept 22)

~Perfectionist but self-critical~ Meticulous, organized and diligent, if the world were to end tomorrow, you would want a Virgo to lead the march into the new dawn. However, that pesky niggle of self-doubt in their head means that they are often harsher on themselves than anybody else can be.

-Edgar Bright, Aug 23

-Luka Clemence, Aug 24

-Matthias Ausprink, Aug 24

-Masamune Date, Sept 5

-Kurama, Sept 6

-Liam Williams, Sept 6

-Francis Drake, Sept 7

-Robert Branche, Sept 9

-Blanc Lapin, Sept 10

-Yves Kloss, Sept 16

-Sebastian, Sept 22

Libra (Sept 23 – Oct 22)

~Empathetic but indecisive~ If you are looking for someone to lend a comforting shoulder during times of distress and truly put themselves in your shoes, ring up the first Libra in your contacts. This empathetic side of theirs can sometimes get derailed by their inability to make up their mind, compounded by a fear of confrontations, which means that you never truly know which side they stand on.

-Mitsuhide Akechi, Oct 4

-Tamamo, Oct 5

-Licht Klein, Oct 9

-Nokto Klein, Oct 9

-Zero, Oct 10

-Darius Vogel, Oct 14

-Louis Howard, Oct 16

Scorpio (Oct 23 – Nov 21)

~Intense but secretive~ The fiery, intense personality of a Scorpio can make any time spent together a wild, dizzying ride. But while they will go the extra mile to take care of your emotional needs, they remain notoriously secretive about their own—good luck cracking open the spine of this closed book.

-Comte De Saint-Germain, Oct 25

-Galileo Galilei, Oct 31

-Chevalier Michel, Nov 1

-Mitsunari Ishida, Nov 6

-Giles Christophe, Nov 11

-William Shakespeare, Nov 11

-Azel Radwan, Nov 13

-Minamoto no Yoshitsune, Nov 14

-Kicho, Nov 15

-Jonah Clemence, Nov 18

Sagittarius (Nov 22 – Dec 21)

~Spontaneous but flighty~ There is no storyteller quite like a Sagittarius—they can have the entire room hanging on their every word. But while they can show you grand dreams, it can sometimes be hard to pin them down and make them deliver on their promises.

-Roger Barel, Nov 23

-Shingen Takeda, Dec 1

-Byron Wagner, Dec 7

-Harr Silver, Dec 12

-Jude Jazza, Dec 13

-Gilbert von Obsidian, Dec 21

Capricorn (Dec 22 – Jan 19)

~Goal-oriented but unforgiving~ Not everyone can conquer the world but if a Capricorn were to set out to do it, nothing would deter them until they had accomplished their goal. With a personality that is hardwired in practicality, they can often fail to appreciate nuance and are known to be unforgiving of others’ mistakes.

-Kitsuji Sueharu, Dec 24

-Isaac Newton, Dec 25

-Jean d’Arc, Jan 6

-Kennyo, Jan 7

-Lancelot Kingsley, Jan 11

-Taira no Shigehira, Jan 16

Aquarius (Jan 20 – Feb 18)

~Philosophical but detached~ A deep-thinker with a humanitarian streak, an Aquarian has grand plans to change the world. Shame that they left the party early though because their reclusive nature makes it hard for them to establish bonds with those around them.

-Sariel Noir, Jan 20

-Alyn Crawford, Jan 23

-Leo Crawford, Jan 23

-Elbert Greetia, Jan 27

-Wolfgang Amadeus Mozart, Jan 27

-Ieyasu Tokugawa, Jan 31

-Kagari Amagase, Feb 7

-Mousse Atlas, Feb 10

-Charles-Henri Sanson, Feb 15

-Kenshin Uesagi, Feb 18

Pisces (Feb 19 – Mar 20)

~Whimsical but over-sensitive~ If you are looking to escape the mundane everyday grind, a Pisces’s imaginative mind can whisk you away into a realm of fantasy. Their kind, nurturing personality can prove to be a double-edged sword though, because their overly sensitive heart is easily wounded, further compounded by a tendency to play the victim.

-Keith Howell, Feb 20

-Victor, Feb 20

-Loki Genetta, Feb 22

-Ibuki, Feb 27

-Johann Georg Faust, Feb 29

-Nika Schwarz, Mar 2

-Ring Schwarz, Mar 2

-Keiji Maeda, Mar 3

-Jin Grandet, Mar 5

-Abe no Yasuchika, Mar 15

-Hideyoshi Toyotomi, Mar 17

-Rayvis Harneit, Mar 19

[lesbonoi]

i have thoughts about the importance of art in chapter one despite how often sherlocks like Uhhhh arts stupid & lame (or is it :3) but i cant put it together but. like. the holmes family portrait. the sketch of jon. the sketch of violet and little sherlock. the sketch vogel does at the beginning and the painting at the end. the entire muse from abroad case. vogels entire thing as an artist/art currator and chronic son of a bitch. jons diary full of doodles (that become scribbly/bad when you make him upset). violets art getting worse showing her mental state was deteriorating. even sherlock doodling a dog instead of paying attention to billy lloyd. Its something. Theres something. art & truth. truth & art.

also in the awakened the paintings of the nightmare world showing up more and WATSON being able to see them as Le Madness Approaches.

[jonquilisms]

15, 17, 20, 31, 32, & 43 for the book worm ask!!! (from a fellow book worm w strong opinions 😂)

15. Which genre(s) are your favorite?

Speculative fiction with an extra-special place for fantasy in my heart. If (?) poetry and plays count as genres, then those too!

17. Favorite finished book series.

....................impossible question but I'll go with The Chronicles of Prydain, which is gorgeous nostalgia (this article owns my heart).

20. Where and how do you find new books to read?

I refresh my Overdrive library a ton to browse new additions + like to go to bookstores for fun, but the real answer is that my to-read list is 1000+ books long. I don't know how this happened. Please help me.

31. Do you mostly read through e-reader; reading app on phone; on your laptop; a physical copy; or by audiobook?

Reading app hooked to my local library! I prefer physical copies, but it's much easier to read via app on the train.

32. Name your favorite authors.

behold some unhinged lists in no particular order

Authors: Lloyd Alexander, Roald Dahl, C. S. Lewis, Catherynne M. Valente, Charles Dickens, George Eliot, Shannon Hale, Gail Carson Levine, James Baldwin, Gabriel García Márquez, Markus Zusak

Playwrights: Shakespeare, Chekhov, Tony Kushner, Paula Vogel, August Wilson, Oscar Wilde, Arthur Miller, Tennessee Williams, Taylor Mac, Katori Hall

Poets: e. e. cummings, Rilke, Seamus Heaney, Czeslaw Miłosz, W. S. Merwin, Lucille Clifton, Jane Hirshfield, Osip Mandelstam, Zbigniew Herbert, Mary Oliver, Kay Ryan, Carl Sandburg, Pablo Neruda

43. Title of a book you own that's in the worst physical condition you have. Explain what happened to it. Post a picture if you want.

Most of the books I own aren't in my current apartment, but, based on the frantic mental inventory I just did, I think my copy of The Last Battle? I read it so many times in direct sunlight one summer that the glue holding the spine together melted. I turned the page and the entire cover fell off in my lap.

Thank you for the ask! This completely made my day 💛💛💛

[annislittleshopofhorrors]

Is Lloyd still up for sale ?

Der frühe Vogel fängt den Wurm

Hi early bird 😂 yes, I think he's still available. But be careful, Lloyd is man who gets bored easily.

[byneddiedingo]

Robert Montgomery and Audrey Totter in Lady in the Lake (Robert Montgomery, 1947)

Cast: Robert Montgomery, Audrey Totter, Lloyd Nolan, Tom Tully, Leon Ames, Jayne Meadows, Dick Simmons, Morris Ankrum, Lila Leeds, William Roberts, Kathleen Lockhart, Ellay Mort. Screenplay: Steve Fisher, based on a novel by Raymond Chandler. Cinematography: Paul Vogel. Art direction: E. Preston Ames, Cedric Gibbons. Film editing: Gene Ruggiero. Music: David Snell, Maurice Goldman.

I am not a camera. If you ever want to see what movies could be like if no one had discovered montage, crosscutting, expressive camera angles, and other techniques that make them so involving, just watch Robert Montgomery's debut* as a director, Lady in the Lake. The gimmick (and it's little more than that) of this film based on a novel by Raymond Chandler is that the audience sees everything that happens through the eyes of Philip Marlowe, thereby becoming the detective. Montgomery plays Marlowe, but except for occasional reflections in mirrors, he's on screen only in set-up segments that clue the audience into the gimmick. Naturally, the film has to cheat -- there's a cut when Marlowe travels between one location and another -- but the major problem is that what the camera mostly sees is people standing there talking to it, a point of view that soon gets tiresome. Some of the cast rise to the demand of the long takes and extended dialogue without the usual shot/reverse shot cuts. Tom Tully, for example, makes his police captain threatening and then undercuts the threat when Marlowe witnesses him on the telephone with his young daughter, promising to come home early on Christmas Eve and play "Santy Claus." (The choice to set the film at Christmas -- it isn't in the book -- is perhaps meant to create a kind of ironic dissonance. If so, it doesn't work.) Jayne Meadows is fun as the apparently scatterbrained landlady who later turns out to be a somewhat more menacing figure. But the female lead, Audrey Totter, as the Chandlerian femme fatale, is an inexpressive actress, resorting to a lot of eye-popping to express emotion. She looks like her face has been shot full of Botox, years before it was invented. Montgomery, who is heard more than he's seen, is miscast as Marlowe, his patrician handsomeness much at odds with the hard-boiled Marlowe made familiar to us by Humphrey Bogart, Dick Powell, and others. There are some good moments, such as an effective sequence in which the camera is behind the wheel in the car Marlowe is driving, but too often the gimmick makes us pay attention to itself rather than to the story being told. *Official debut: Montgomery had done some uncredited work behind the camera for John Ford on They Were Expendable (1945).

[impresarioglobal]

What is empathy?

Empathy is the ability to understand and share the feelings of another person. It is the ability to put oneself in someone else's shoes and feel what they feel.

 However, it is important to note that empathy and sympathy are often confused and misunderstood too. There is a lot of fake empathy that's shown in the media and movies.

Take for example the movie, A Beautiful Day in the Neighborhood. Fred Rogers not only shows sympathy towards Lloyd Vogel in the movie, but also helps him mend his relationship with his father. He achieved this only by being empathetic towards him not showing sympathy.

While his wife shows him sympathy but cannot understand him. This causes problems in their relationship. The problem in real life is however, not just empathy and sympathy. It is fake empathy! Take for example, the actor Sushant Singh Rajput’s death. The media went after the news like a pack of hungry wolves, the movie industry gushed in with their fake tears and memories of him.

In the melee, none of these vultures took the time to understand what the family was going through. They only cared about furthering their agenda of gaining TRPs or media attention. So, what gives? Are there really any real people left? Can we make any real connections? Yes, there is! The only way to build true connections is by fighting Fake Empathy, with real empathy. We all need to learn to put ourselves in their shoes and understand them. Only then can we bring about positive change in our surroundings and in the world.

Unlike empathy, sympathy is feeling sorry for someone, but not necessarily understanding or sharing their feelings. It is more about compassion for someone, rather than truly understanding what they are going through.

For example, a person might say "I'm sorry you're going through a tough time," as a sympathetic response, while an empathetic response would be "I understand that this must be really hard for you right now."

In short, empathy is the ability to understand and share the feelings of others, while sympathy is feeling compassion for someone but not necessarily understanding their sense It's important to understand the difference between the two so that when we approach people in difficult situations, we can be more helpful and less judgmental.

And always remember, it’s ok if you cannot be empathetic and offer your sympathy. Just do not be a vulture preying on their emotions to further your agenda. Karma

Source url: https://www.quora.com/What-is-empathy/answer/Anubhuti-Sharma-111

[rotterdamvanalles]

Het ventilatiegebouw van de Maastunnel aan het Charloisse Hoofd, 1976-1978. 🆕️

Van de website amsterdamse-school.nl:

De verantwoordelijk architect voor de ventilatiegebouwen is Ad van der Steur, in de dertiger jaren gemeentearchitect van Rotterdam. Van der Steur maakte zich veel ontwerpstijlen eigen. Hij was als het ware de schakel tussen modernisme en traditionalisme. Invloeden van Frank Lloyd Wright en art deco zijn duidelijk terug te vinden in zijn werken.

Elke opdracht maakte hij zeer persoonlijk door een passende variant te kiezen. Neem de beide ventilatiegebouwen. Karakteristiek is het verweerde koper van het hoog opgaande koepelvormige dak met daaronder de roosters van de luchtinlaten. Hier zijn subtiele versieringen te zien, zoals de plooien op de grens van de roosters naar de koepel die bij langs vallend licht een geschubd patroon geven.

Onder het deel met de luchtin- en uitlaten de witte gevel van de technische ruimtes. Deze herbergt de luchtpers- en zuiginstallaties, en is herkenbaar aan de vele ramen voor voldoende daglicht. De voorkant heeft een groot rond raam in een gevel welke naar de randen elegant geplooide hoeken heeft. De zijgevels zijn ook niet geheel vlak, ze golven concaaf en hebben veel smalle, hoge ramen. Hierdoor krijgt de dakrand van de deze technische ruimtes van onderaf gezien een golvend patroon met expressief karakter; kenmerkend voor de Amsterdamse School.

Deze grestegelbekleding vinden we ook terug bij de naastgelegen toegangssgebouwtjes voor fietsers en voetgangers. Bijzonder in deze gebouwtjes is het plafondmozaïek boven de roltrappen van de bekende Amsterdamse School kunstenaar – en tevens Rotterdammer - Jaap Gidding. Dit mozaïek karakteriseert op een speelse wijze de functie van de tunnel, beneden het onderaardse met veelsoortige verkeer en daar boven het bovenaardse met zeemeerminnen, vissen, schepen en vogels.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van https://items.amsterdamse-school.nl/details/objects/1045.

[alexlacquemanne]

Juillet MMXXIV

Films

Le Comte de Monte-Cristo (2024) d'Alexandre de La Patellière et Matthieu Delaporte avec Pierre Niney, Bastien Bouillon, Anaïs Demoustier, Anamaria Vartolomei, Laurent Lafitte, Pierfrancesco Favino, Patrick Mille, Vassili Schneider, Julien de Saint Jean et Julie de Bona

La Jalousie (1976) de Raymond Rouleau avec Daniel Gélin, Nicole Calfan, Jacques Toja, Annick Alane, Marc Eyraud, Anna Gaylor, Françoise Pages et Francis Lemaire

Maestro(s) (2022) de Bruno Chiche avec Yvan Attal, Pierre Arditi, Miou-Miou, Pascale Arbillot, Caroline Anglade, Nils Othenin-Girard et Caterina Murino

The Truman Show (1998) de Peter Weir avec Jim Carrey, Ed Harris, Laura Linney, Noah Emmerich, Natascha McElhone et Holland Taylor

Un crime dans la tête (The Manchurian Candidate) (1962) de John Frankenheimer avec Frank Sinatra, Laurence Harvey, Janet Leigh, Angela Lansbury, James Gregory, Lloyd Corrigan et Leslie Parrish

French Connection (The French Connection) (1971) de William Friedkin avec Gene Hackman, Fernando Rey, Roy Scheider, Tony Lo Bianco, Marcel Bozzuffi et Frédéric de Pasquale

To The Moon (Fly Me to the Moon) (2024) de Greg Berlanti avec Scarlett Johansson, Channing Tatum, Nick Dillenburg, Anna Garcia, Jim Rash, Noah Robbins, Colin Woodell et Christian Zuber

Le Gendarme de Saint-Tropez (1964) de Jean Girault avec Louis de Funès, Michel Galabru, Jean Lefebvre, Christian Marin, Guy Grosso, Michel Modo, Geneviève Grad, France Rumilly, Nicole Vervil et Claude Piéplu

La Marseillaise (1938) de Jean Renoir avec Pierre Renoir, Louis Jouvet, Lise Delamare, Andrex, Edmond Ardisson, Nadia Sibirskaïa, Jenny Hélia, Gaston Modot et Julien Carette

Un éléphant ça trompe énormément (1976) de Yves Robert avec Jean Rochefort, Claude Brasseur, Guy Bedos, Victor Lanoux, Danièle Delorme, Anny Duperey, Martine Sarcey et Marthe Villalonga

Le Gendarme à New York (1965) de Jean Girault avec Louis de Funès, Michel Galabru, Jean Lefebvre, Christian Marin, Guy Grosso, Michel Modo, Geneviève Grad et Alan Scott

Le Secret de Green Knowe (From Time to Time) (2009) de Julian Fellowes avec Alex Etel, Timothy Spall, Maggie Smith, Christopher Villiers, Pauline Collins, Eliza Bennett, Rachel Bell, Dominic West et Carice van Houten

Raoul Taburin (2018) de Pierre Godeau avec Benoît Poelvoorde, Édouard Baer, Suzanne Clément, Vincent Desagnat, Grégory Gadebois, Victor Assié et Timi-Joy Marbot

Nous irons tous au paradis (1977) de Yves Robert avec Jean Rochefort, Claude Brasseur, Guy Bedos, Victor Lanoux, Danièle Delorme, Marthe Villalonga, Jenny Arasse, Christophe Bourseiller et Josiane Balasko

Drôle de drame (1937) de Marcel Carné avec Françoise Rosay, Michel Simon, Louis Jouvet, Jean-Pierre Aumont, Nadine Vogel, Pierre Alcover et Jean-Louis Barrault

French Connection 2 (1975) de John Frankenheimer avec Gene Hackman, Fernando Rey, Bernard Fresson, Philippe Léotard, Ed Lauter, Charles Millot, Jean-Pierre Castaldi et Cathleen Nesbitt

Le Gendarme se marie (1968) de Jean Girault avec Louis de Funès, Michel Galabru, Jean Lefebvre, Christian Marin, Guy Grosso, Michel Modo, Geneviève Grad, Claude Gensac et Mario David

Totally Spies! le film (2009) de Pascal Jardin avec Claire Guyot, Fily Keita, Céline Mauge, Jean-Claude Donda, Karl Lagerfeld et Emmanuel Garijo

Séries

Maguy Saison 6

Quitte ou rouble - Séparation de survie - L'injuste prix - Une nièce rapportée - Une occase en moins - Météo et bas - Une Maude passagère - Bénévole d'essai - Tata poule - Des routes en déroute - Débat des eaux - L'ami gratteur - Pinceaux périlleux - Termite errant - Troubles de la télévision - Étrennes à la traîne - Mégarde à vue - Golf: heurts - Mépris de Rome - Le rappeur sur la ville - Jaloux y es-tu ? - Clochard abstrait - Affreux d'emploi - Un clown chasse l'autre - Adamo.. tus et bouche cousue - Passe-moi le recel - Fissures la corde raide - Écoutes que coûte - Le carton de la plaisanterie - Un fils à la patte - Mur… aïe ! - Désaccords de guitares - Une mage d'histoire - Compagnons d'alarmes - Despote au feu - Dernière cartouche au tableau - Des pots en dépôt

Affaires sensibles

17 et 18 septembre 1981 : dernière cigarette pour la guillotine - 1er février 2003, l’accident de la navette spatiale Columbia - Les Dix d’Hollywood, ou quand l’Amérique voyait rouge - Challenger 1986 : une catastrophe en plein ciel pour la fin d’un rêve "étoilé" - La tornade Michel Polac - John Lennon, mort d'un enfant du siècle - ��Nous irons les buter jusque dans les chiottes” Russie, 1999, les attentats, la Tchétchénie et Poutine - Essais nucléaires dans le pacifique, un mensonge français - Péchiney : délit d'amitié, délit d'initiés

Le Coffre à Catch

#174 : William Regal champion en Angleterre? - #175 : CM Punk de retour à la ECW ! - #176 : Shelton vs Christian : un banger en préparation ! - #177 : Trent Baretta & Caylen Croft : les vrais Best Friends ! - #178 : TLC 2009 : Un Show Stealer ?

WWE : les rivalités de légende Saison 2

Hulk Hogan vs. Roddy Piper - The Rock vs. John Cena - Steve Austin vs. Bret Hart - The Undertaker vs. Randy Orton - Steve Austin vs. Shawn Michaels - Brock Lesnar vs. Roman Reigns - The Undertaker vs. Mankind - Trish Stratus vs. Lita

The Durrells : une famille anglaise à Corfou Saison 1, 2

Episode 1 - Episode 2 - Episode 3 - Episode 4 - Episode 5 - Episode 6 - Episode 1 - Episode 2 - Episode 3 - Episode 4 - Episode 5 - Episode 6

Le Tour du monde en quatre-vingts jours

Episode 1 - Episode 2 - Episode 3

Totally Spies Saison 7

Attention : ceci n'est pas un test - Espionnes à l'ancienne - Alerte chat-pardeurs

Spectacles

Patate (1982) de Marcel Achard avec Pierre Mondy, Michel Duchaussoy, Marie Dubois, Pascale Audret, Clémentine Amouroux et Philippe Dehesdin

Imagine Dragons Chambord Live (2023)

Elvis: The Comeback Special (1968)

Nirvana: MTV Unplugged in New York (1993)

Les Pigeons (2022) de et avec Michel Leeb, et aussi Francis Huster, Chloé Lambert, Philippe Vieux

Livres

Batman : The Killing Joke d'Alan Moore et Brian Bolland

Red Skin, tome 1 : Welcome to America de Xavier Dorison et Terry Dodson

Red Skin, tome 2 : Jacky de Xavier Dorison et Terry Dodson

Le coureur et son ombre d'Olivier Haralambon

Détective Conan, tome 23 de Gôshô Aoyama

Détective Conan, tome 24 de Gôshô Aoyama

Conversations avec A d'Alex Lacquemanne

Kaamelott, tome 7 : Contre-attaque en Carmélide d'Alexandre Astier, Steven Dupré et Picksel

[ulkaralakbarova]

With a serial strangler on the loose, a bookkeeper wanders around town searching for the vigilante group intent on catching the killer. Credits: TheMovieDb. Film Cast: Kleinman: Woody Allen Prostitute: Kathy Bates Student Jack: John Cusack Irmy: Mia Farrow Prostitute: Jodie Foster Hacker’s Follower: Fred Gwynne Clown: John Malkovich Alma: Julie Kavner Marie: Madonna Magician: Kenneth Mars Eve: Kate Nelligan Doctor: Donald Pleasence Prostitute: Lily Tomlin Mr. Paulsen: Philip Bosco Spiro’s Assistant: Robert Joy Simon Carr: Wallace Shawn Vogel’s Follower: Kurtwood Smith Priest: Josef Sommer Hacker: David Ogden Stiers Cop at Police Station: John C. Reilly Woman with Baby: Eszter Balint Vigilante: James Rebhorn Roustabout: Richard Riehle Cop: William H. Macy Undesirables Onlooker: Fred Melamed Killer: Michael Kirby Vigilante: Victor Argo Vigilante: Daniel von Bargen Landlady: Camille Saviola Dwarf: Tim Loomis Fat Lady: Katy Dierlam Strongman: Dennis Vestunis Prostitute: Anne Lange Student: Andy Berman Student: Paul Anthony Stewart Student: Thomas L. Bolster Police Chief: Greg Stebner Cop at Police Station: Peter Appel Cop at Police Station: Brian Smiar Cop at Police Station: Michael P. Troy Cop at Police Station: Remak Ramsay Cop at Police Station: Ron Turek Bartender: Peter McRobbie Cop with Priest: Ira Wheeler Baby: Rebecca Gibson Hacker’s Follower: Robert Silver Spiro: Charles Cragin Vigilante with Spiro: Tom Riis Farrell Vigilante with Spiro: Ron Weyand Roustabout: Max Robinson Film Crew: Additional Casting: Todd M. Thaler Casting: Juliet Taylor Writer: Woody Allen Producer: Robert Greenhut Assistant Editor: Mark Livolsi Costume Design: Jeffrey Kurland Production Coordinator: Helen Robin Executive Producer: Charles H. Joffe Executive Producer: Jack Rollins Editor: Susan E. Morse Hairstylist: Romaine Greene Assistant Art Director: W. Steven Graham Casting Associate: Laura Rosenthal Supervising Sound Editor: Robert Hein Director of Photography: Carlo Di Palma Gaffer: Ray Quinlan Sound Designer: Dan Sable Foley Artist: Brian Vancho Set Decoration: George DeTitta Jr. Assistant Costume Designer: Donna Zakowska Production Sound Mixer: James Sabat Production Design: Santo Loquasto Assistant Sound Editor: Stuart Levy Co-Producer: Joseph Hartwick Sound Re-Recording Mixer: Lee Dichter Construction Coordinator: Ron Petagna Key Scenic Artist: James Sorice Production Assistant: Robert C. Albertell Makeup Artist: Bernadette Mazur First Assistant Director: Thomas A. Reilly Art Direction: Speed Hopkins Property Master: James Mazzola Assistant Production Coordinator: Ilyse A. Reutlinger Still Photographer: Brian Hamill Standby Carpenter: Joseph A. Alfieri Jr. Scenic Artist: Cosmo Sorice Set Dresser: Dave Weinman Assistant Camera: Michael Green Sound Recordist: Frank Graziadei Camera Operator: Dick Mingalone Script Supervisor: Kay Chapin Set Decoration: Amy Marshall Boom Operator: Louis Sabat Dolly Grip: Ronald Burke Key Grip: Robert Ward Wardrobe Supervisor: Patricia Eiben Second Assistant Camera: Michael Caracciolo Camera Trainee: David E. Baron Art Department Coordinator: Glenn Lloyd Second Assistant Director: Richard Patrick Assistant Editor: William Kruzykowski Transportation Captain: Peter Tavis Transportation Captain: Harold ‘Whitey’ McEvoy Production Assistant: Justin Moritt Wardrobe Supervisor: Bill Christians Foley Artist: Elisha Birnbaum Additional Casting: Judie Fixler Key Construction Grip: Vincent Guarriello Production Assistant: Danielle Rigby Projection: Carl Turnquest Best Boy Electric: Jim Manzione Costume Assistant: Lauren Gibson Assistant Art Director: Robert Perdziola Foley Editor: Lori Kornspun Assistant Art Director: Peter Eastman Location Scout: Megan Monaghan Assistant Art Director: Richard Michael Miller Apprentice Sound Editor: Yasmine Amitai Location Manager: James A. Davis Movie Reviews:

[thedreamlifeofbalsosnell]

Het wilde denken van A.H.J. Dautzenberg

Polemist, provocateur en querulant: A.H.J. Dautzenberg is het allemaal, maar deze veelschrijver is ook de schepper van een oeuvre dat zijn gelijke niet kent in de Nederlandstalige literatuur. Met sardonisch genoegen zet hij de lezer voortdurend op het verkeerde been.

“Er komt een leuk boekje naar je toe”, schreef A.H.J. Dautzenberg mij een paar maanden geleden. Sinds ik de auteur een vijftal jaar terug in zijn thuisstad Tilburg interviewde, houdt hij mij met wisselende regelmaat op de hoogte van nieuwe publicaties, ook van de kleinere, bibliofiele uitgaves, zoals Drie wandelsprookjes, het boekje in kwestie. Wanneer ik het kleinood in handen heb, blijkt het verkleinwoord meer dan gerechtvaardigd: het is een onooglijke hardcover in een strak A5-formaat, met vinnige sprookjes geïllustreerd door schilder-tekenaar en mede-Tilburger S. Lloyd Trumpstein.

De drie verhalen zijn onversneden Dautzenberg: geëngageerd, absurdistisch, intellectueel uitdagend en stilistisch verfijnd. Benen die onder het wandelen ruzie met elkaar krijgen, een huilende wijngaard die om verlossing smeekt en een kloostertuin waarvan de gistende lijkenlucht een helend effect heeft op karakterstoornissen: welkom in de wondere wereld van Anton Dautzenberg.

Engagement en provocatie

De econoom en taal- en letterkundige Antonius Hedwig Jozef “Anton” Dautzenberg (Heerlen, 1967) debuteerde in 2010 met de verhalenbundel Vogels met zwarte poten kun je niet vreten. Sindsdien is hij een vaste waarde en een regelmatig in de media opduikende BN’er. Hij schreef in tien jaar tijd meer dan twintig boeken: romans, verhalen, essays, gedichten en toneel. Op de valreep van 2019 verscheen Geestman, een experimentele roman van het soort dat tegenwoordig te weinig te lezen valt. P.F. Thomèse noemde elke publicatie van de Limburger “een baksteen door de glanzende etalageruit van de Nederlandse winkel vol tevredenheid”.

Dat elke nieuwe Dautzenberg hoe dan ook stof doet opwaaien, heeft veel te maken met zijn extraliteraire interventies, stuk voor stuk acties die hem niet in dank worden afgenomen. Zo blies hij de literaire hoax nieuw leven in door gefingeerde interviews te publiceren, doneerde hij een nier aan een onbekende (en schreef er in 2011 de roman Samaritaan over), en werd hij lid van de vereniging Martijn om de heksenjacht op pedofielen aan te klagen.

Dat engagement komt niet uit de lucht vallen. Dautzenberg lijdt naar eigen zeggen aan een Messiascomplex: hij kan niet anders dan het opnemen voor de underdog, de onderdrukten van deze wereld. Een van de resultaten van deze afwijking is zijn bromance met de verguisde “fraudeprofessor” Diederik Stapel, een psycholoog die jarenlang had gesjoemeld met onderzoeksgegevens. Met Stapel schreef hij De Fictiefabriek (2014), een “bevrijdingsroman in brieven” waarin de twee geslagen honden steun vinden bij elkaar en op beklijvende wijze de kracht van fictie verkennen. De samenwerking met Stapel kostte Dautzenberg zijn baan: omdat hij té controversieel werd bevonden, werd hij door de Fontys Hogeschool ontslagen als stagedocent.

De door Dautzenberg samengestelde en ingeleide bloemlezing Vuur! (2015) verzamelt Nederlandstalige schrijvers die het maatschappelijke engagement niet schuwen, van Erasmus en Multatuli, over Menno ter Braak en E. du Perron tot Auke Hulst en Arnon Grunberg. De verzameling wil tegelijkertijd een hommage én een aansporing zijn. Dautzenberg zelf past ook in het rijtje, hij is zonder meer een vuurvreter en verzet zich steevast tegen wat hij het “opschonend realisme” van onze tijd noemt: de neiging om alles door een roze bril te zien en beter voor te stellen dan het is.

De culturele elite en de geborneerde goegemeente moet er dan ook regelmatig aan geloven. Provocatie, polemiek en querulantisme gaat Dautzenberg nooit uit de weg, integendeel, hij gaat graag tegen de stroom in en roept op tot waakzaamheid, rechtvaardigheid en bewustzijn. We hoeven niet alles te slikken wat een uitverkoren groep opwerpt, zo stelt hij. Vraag maar aan Ed Schilders, A.F.Th. van der Heijden, Rob Schouten, Wiel Kusters of wijlen Joost Zwagerman, die allemaal ten prooi vielen aan Dautzenbergs scherpe pen.

Een andere belangrijke exponent van Dautzenbergs maatschappelijke betrokkenheid is Quiet 500, “de glossy die schuurt”. Met dit voor het eerst in 2013 verschenen magazine geven sociaal ondernemer Ralf Embrechts en Dautzenberg de stille armoede in Nederland een gezicht. De niet mis te verstane verwijzing naar de Quote 500, waarin juist de rijkste Nederlanders worden geportretteerd, kreeg veel media-aandacht en viel niet in dovemansoren: een hele community stond op en verschillende Quote 500-ers droegen hun steentje bij. In 2016 verscheen de tweede Quiet 500 en mocht Dautzenberg voor dit breed gedragen initiatief de Impact Award in ontvangst nemen, een prijs voor kunstenaars wier werk maatschappelijke impact heeft.

Dubbele bibliografie

Gezien de felheid van zijn doorgaans gegronde en goed onderbouwde aanvallen, belandt Dautzenberg vaak in het oog van de storm en krijgt hij veelal de wind van voren. Kijk je echter voorbij al die ongerichte mediaruis en richt je je op zijn literaire productie, dan kun je alleen maar besluiten dat zijn oeuvre er stáát én dat het op dit moment zijn gelijke niet kent in onze letterkunde. “A.H.J. Dautzenberg” een merk noemen is een brug te ver, maar je kunt hem wel degelijk omschrijven als een eenmansschrijversgilde. Wie Dautzenbergs productie wil bijbenen, moet bij de pinken zijn: hij schrijft met een verbazingwekkend gemak en publiceert, zo lijkt het wel, aan de lopende band.

Zo verscheen alleen al in 2019 een dichtbundel met “tinnitusgedichten” (Niet het krassen van de kraai), en de eerder vermelde roman Geestman en Drie wandelsprookjes. Tussendoor maakte hij met Diederik Stapel voor het Zuidelijk Toneel het theaterstuk De achterkant van,en startte hij een gastredacteurschap bij het oude studentenblad Propria Cures (de eerste bijdrages zijn vlijmscherpe maar hilarische brieven aan Joost de Vries, schrijver en  redacteur bij De Groene Amsterdammer). Sinds augustus 2019 is Dautzenberg ook de negende stadsdichter van Tilburg, een twee jaar durend “experiment” dat hij documenteert op de regelmatig geactualiseerde website De Tao van de T.

Op zijn website etaleert Dautzenberg een dubbele bibliografie. De eerste is een droge opsomming van al zijn publicaties, inclusief bijdragen aan tijdschriften en kleinere edities zoals de wandelsprookjes. De tweede bibliografie, genaamd ‘Het wilde denken’, is zijn “officiële” lijst met korte verhalen, essays, gepubliceerde romans en opgevoerde toneelstukken. ‘Het wilde denken’ verzamelt ook samenvattingen of stukken van recensies, inclusief de negatieve, en opmerkingen bij projecten waar de auteur niet langer achterstaat, zoals het toneelstuk Een avondje armoede (2018).

Tussen de mainstreamuitgaves door zit Dautzenberg niet stil. Heel geregeld publiceert hij bij kleine, onafhankelijke en bibliofiele uitgeverijen (een aantal mooie teksten zitten onder meer bij Hof van Jan, een “stichting tot behoud van (typo)grafisch erfgoed”). Voor een auteur met Dautzenbergs eruptieve creatiedrang is het internet vanzelfsprekend één grote speeltuin. Op het web zijn dan ook tientallen teksten van hem te vinden: van verhalen en zkv’s (“zeer korte verhalen”) tot essays en opiniestukken.

Underground, onder de radar en in een parallel circuit, zo is Dautzenberg ook gestart. Als Troy Titane publiceerde hij een hele reeks cartoons, samen met tekenaar Bandirah. De uitgaven bij De Blauwe Bloem zijn inmiddels heuse collector’s items. In 2008 droeg Dautzenberg Titane in een YouTube-video ten grave. De auteur heeft duidelijk een voorliefde voor het grafische: sinds 2017 publiceert hij regelmatig in het Tilburgse stripblad Wobby en in 2014 maakte hij, opnieuw met Bandirah, een hoofdstuk van het geflipte compilatieboek Fauser.

Theater en concrete poëzie

Vaak wordt over het hoofd gezien dat Dautzenberg ook een theaterman pur sang is. Naast de eerdergenoemde stukken De achterkant van en Een avondje armoede schreef hij ook Horrible Homeless Man (De Eenzamen, 2015), het “zeer korte toneelstuk” Barmhart (Zuidelijk Toneel, 2014) en De wet-deel 1 (Wunderbaum/KVS, 2014), dat in Brussel in première ging. Algemeen gesproken zijn al die stukken goed tot uitstekend ontvangen.

Dat Dautzenberg van vele markten thuis is, bewijst hij ook door genreoverschrijdend te werken. Zo maakte hij samen met schrijvers Maartje Wortel en Pepijn Lanen (ook bekend van De Jeugd van Tegenwoordig) de muziektheaterinstallatie PSSST (2015), bewerkte hij de song ‘Golden Hands’ van Smutfish, maakte een prozagedicht voor de virtuele band DANZMAN, hield hij feestredes voor bevriende dichters, ging hij tekeer in de noise-opera De stad Dis (2007), transponeerde hij het middeleeuwse dierenepos Van den vos Reynaerde naar deze tijd in een dertiendelig feuilleton voor het NRC (Van de Vos, 2016) en schreef hij samen met Stapel, zijn vaste bioscoopvriend, Van licht en donker (2017). Die essaybundel is een langgerekte liefdesverklaring aan de cinema – Dautzenberg is een hartstochtelijke cinefiel en bekijkt meer dan vierhonderd films per jaar, voornamelijk in zijn “thuisbioscoop”.

In de beste traditie van het literaire experiment vindt Dautzenberg wanneer nodig gewoon een genre uit. De eerder genoemde tinnitusgedichten werden in 2013 voorafgegaan door een uitzonderlijke reeks snookergedichten: Na de punt (asterion). Beide bundels lijken visueel en qua vorm op concrete poëzie, maar genereren op een alternatieve manier betekenis.

In het eerste geval bestaan de gedichten uit de fonetische weergave van de “schrille horrorklanken” veroorzaakt door de “auditieve kanker” waaraan de auteur al jaren lijdt. In het tweede geval zijn de woorden en letters vervangen door snookerballen – Dautzenberg is een fervente kijker van snookerwedstrijden op televisie. In zijn recentste roman Geestman is een bundel “natuurgedichten” opgenomen, geschreven door “het vogeltje”, een op Vergilius geïnspireerde dichtersfiguur, die het hoofdpersonage tegen het lijf loopt in een droomwereld: de betekenis ligt hier in esthetisch en harmonisch op de bladspiegel geplaatste geometrische vormen.

Fantasie en werkelijkheid

“Critici verwijten mij dat ik in mijn werk geen onderscheid maak tussen fictie en werkelijkheid, en laat dat nu net mijn hoofdthema zijn: de ‘werkelijkheid’ onderzoeken door haar te duiden, te manipuleren, te transponeren, te vermenigvuldigen of te negeren (…).” Dat schrijft Dautzenberg in het voorwoord van zijn pamflet Rafelranden van de moraal (2013), een felle aanklacht tegen de “Nieuwe Braafheid”, waarin de schrijver probeert aan te tonen hoe verworvenheden als tolerantie en vrijheid van meningsuiting bedreigd worden.

Op de titelpagina van Rafelranden van de moraal staat dat het boek een novelle is, hoewel het overduidelijk geen fictie betreft. Het boek is opgedragen aan Marthijn Uittenbogaard, voorzitter van de pedofielenvereniging Martijn, een organisatie waar Dautzenberg in 2011 lid van werd en die sinds 2014 wettelijk werd verboden. Met zijn lidmaatschap wilde de auteur protesteren tegen de “heksenjacht” op pedofielen, hoewel hij het gedachtegoed van Martijn niet ondersteunt en het uitoefenen van pedofiele neigingen verwerpt. Zijn standpunt kwam hem op veel kritiek en zelfs doodsbedreigingen te staan. Die intimiderende dreigementen herschikte Dautzenberg tot gedichten en hij bundelde het geheel in Smerig gezwel wat je bent (2012), dat gratis op zijn website te downloaden is.

Dautzenberg neemt graag een loopje met de werkelijkheid en zet de lezer met sardonisch genoegen op het verkeerde been. Bij hem moet je altijd op je hoede zijn, want voor deze auteur dient een schrijver te fabuleren. Een eerste manifestatie van Dautzenbergs mythomanie kwam er met een reeks nepinterviews. Een aantal werd verzameld in het pamflet Rock € Roll Economie voor en door leken verklaard (2011), waarin onder meer rocker Ian ‘Lemmy’ Kilmister en voetballer Ronald de Boer opgetrommeld worden als respectievelijk euro- en beleggingsspecialist. Een interview met Arnon Grunberg, waarbij de interviewer vooral focust op een mee-eter op het linkerjukbeen van zijn gesprekspartner, blijkt eveneens verzonnen. Dautzenberg nam het stuk op in zijn verzamelbundel Vijftig verhalen (2018), een best of samengesteld door de auteur ter gelegenheid van zijn vijftigste verjaardag.

Mystificatie en autobiografie

“Ik geniet van transgressie, van het verkennen en overschrijden van ogenschijnlijke grenzen. Verwarring zaaien, raadsels vergroten, ongemakkelijke vragen stellen, ik kan er geen genoeg van krijgen”, schrijft Dautzenberg in Rafelranden van de moraal. Een hoogtepunt van deze drang tot mystificatie is Dautzenbergs debuutroman Samaritaan (2011), waarin een man de strijd met een logge bureaucratie aangaat nadat hij heeft besloten aan een onbekende een nier af te staan. Opvallend is niet alleen dat de roman geheel uit dialogen bestaat, maar ook dat de auteur in het echte leven eveneens een nier afstond. Hoewel Dautzenberg de nierdonatie al in gang zette voor Samaritaan verscheen, werkte hij de verwarring of hij nu wel of niet een nier had afgestaan in de hand door later in zijn verhalenbundel En dan komen de foto’s (2015) het Reviaanse zelfinterview A.H.J. Dautzenberg2 op te nemen, waarin hij – hoe kan het anders – alles ontkent.

In het bejubelde Extra tijd (2012) brengt Dautzenberg een ontroerende ode aan zijn overleden vader. De roman verhaalt de laatste levensdagen van de terminaal zieke Gustaaf Meulenberg, gezien door de ogen van zijn zoon Marcel. De zoon heeft veel trekken van Dautzenberg: econoom, drie minuten oudere tweelingbroer, Limburger... Marcel vreest dat zijn vader zal sterven wanneer diens favoriete voetploeg Roda JC zou degraderen. Het spel met de grens tussen werkelijkheid en fictie drijft Dautzenberg ten top door het opvoeren van een mysterieuze doodsfiguur in de vorm van een zwarte cowboy (de vader is gek op westerns) en door een losse katern bij de roman te voegen: Windkracht nacht, de dichtbundel die Marcel Meulenberg schreef na de dood van Gustaaf.

In Wie zoet is (2015) kruipt Dautzenberg in het hoofd van een getormenteerde eenzaat met een Sinterklaasobsessie. Het Martijnverhaal zindert duidelijk nog na in deze ingenieus vertelde postmoderne roman. Op het einde volgt een verantwoording, die stelt dat het verhaal gebaseerd is op ware feiten: die verklaring maakt nog deel uit van de roman zelf en is dus louter fictioneel. Fictie en realiteit vloeien nog maar eens in elkaar over. Of zoals Dautzenberg in een interview stelde: elke roman is tot op zekere hoogte autobiografisch, ook Wie zoet is, dat helemaal “onderkelderd” is, inclusief autobiografische kelders.

Dé apotheose van Dautzenbergs autobiografische proza is het bijzonder goed onthaalde dagboek Ik bestaat uit twee letters (2018), dat in de reeks Privé-domein verscheen. Dautzenberg schreef het in de aanloop naar zijn vijftigste verjaardag. Niet eerder gaf de auteur zich zo bloot: hij schrijft honderduit over zijn huwelijk, zijn zeventien jaar durende verslaving aan antidepressiva, zijn moeilijke relatie met zijn tweelingbroer, zijn emotieloze opvoeding en jeugd (zie “Indianen huilen niet”, een uitspraak van de vader uit Extra tijd), het Reveschrijn in zijn “gloppenhol” in Tilburg-Noord, het NSB-verleden van zijn grootouders en de nasleep van zijn buitenliteraire acties zoals Martijn en de nierkwestie.

Maar Dautzenberg zou Dautzenberg niet zijn als hij een ordinair egodocument had geschreven. In Ik bestaat uit twee letters zet hij het genre volledig naar zijn hand en maakt er een bont amalgaam van verschillende tekstsoorten van, gegoten in de mal van een journaal. Zo wemelt het boek van zkv’s en brieven. Andere documenten die Dautzenberg naadloos in het geheel verwerkt zijn: een recept (‘Eilandsoep’), enkele bewerkte cartoons uit zijn favoriet magazine Donald Duck, een aantal gedichten, een tiental foto’s, ontroerende telefoongesprekken met zijn overleden vader, partituren van liederen, reisverslagen, twee door Dautzenberg verzonnen en ‘vertaalde’ verhalen van Daniil Charms en grafieken of schema’s ter illustratie van een psychologische toestand.

Ongebreidelde verbeelding

De zkv’s in Ik bestaat uit twee letters zijn stuk voor stuk bewijzen van Dautzenbergs sterkte op de korte baan. Daarin kan hij ongegeneerd zijn fabuleringsdrang botvieren. En dat doet hij, grandioos: zijn verhalen zijn brutaal, gruwelijk, hilarisch en herkenbaar. Nu eens zijn het grotesken (maar zonder ooit vulgair te zijn), dan weer autobiografische schetsen, (maar zonder sentimenteel te zijn) of meer maatschappelijk verankerde verhalen (maar zonder belerend te zijn). De verhalen zijn hoe dan ook de perfecte introductie tot Dautzenbergs werk. Zoals op de binnenflap van Vijftig verhalen,een gulle selectie uit zijn drie eerdere verhalenbundels aangevuld met niet eerder gebundeld werk, staat vormen zijn verhalen de slagaders van zijn oeuvre.

De verhalen uit zijn debuut Vogels met zwarte poten kun je niet vreten sloegen in als een bom. Nooit eerder waren in ons taalgebied kortverhalen te lezen over twee mannen die een katoenplantage beginnen in de Achterhoek, een diepgelovige vrouw die wakker wordt met een kraantje op haar rug of een topmanager die wordt ontvoerd door Eskimo’s. Literatuurpaus Theo Sontrop sprak van “een nieuwe meester-verteller”.

De veertig verhalen uit En dan komen de foto’s (2014) zijn eveneens een lofzang op de verbeelding. De bundel haalde de shortlist van de Biesheuvelprijs voor korte verhalen en werd door de jury geprezen als “een vrijplaats voor literaire hoogstandjes en maatschappijkritiek”. In zowel de verhalen als eerbetonen aan literaire helden zoals Gerard Reve, Marcellus Emants en J.M.H. Berckmans, demonstreert Dautzenberg zijn uitgeklaarde, directe en heldere stijl, een stijl in de lijn van Joop Waasdorps verhaal ‘Het kerstfeest der vissers’ (1988), een persoonlijke favoriet zo blijkt uit Ik bestaat uit twee letters: “Ik houd van zijn stijl, de effectieve soberheid waarmee hij zijn verhalen vertelt. Geen barokke beeldspraak. Geen processie van ellenlange zinnen die het ego van de schrijver moeten dragen.”

Ook met zijn derde verhalenbundel De dag dat de gieren buigen (2016) – “een ode aan de scheppingskracht van de geest”, volgens de achterflap – haalde Dautzenberg de shortlist van de Biesheuvelprijs, opnieuw zonder de hoofdvogel af te schieten. Bijzonder is hoe die bundel is opgebouwd: de verhalen zijn opgetekend door de zich onzichtbaar wanende, blinde schrijver Tamalone (een rechtstreekse verwijzing naar de gelijknamige zwerver uit de romans van Arthur van Schendel) die allerhande dialogen en verhalen “opvangt” en verzamelt in wat uiteindelijk De dag dat de gieren buigen vormt.

De Tamalone-figuur is een mooi voorbeeld van hoe de breed belezen Dautzenberg aan de slag gaat met de literatuurgeschiedenis. Zijn werk wemelt van de literaire verwijzingen, in het bijzonder naar de Nederlandstalige literatuur. Dat is ook het geval in het recente Geestman. Naar eigen zeggen liet de auteur zich inspireren door Nazomer (2003), het vijftigste boek van Willem Brakman (1922-2008), een bevreemdende en beklemmende roman over de discrepantie tussen een binnen- en buitenwereld. In Ik bestaat uit twee letters kondigde Dautzenberg aan dat hij bezig was aan een nieuwe roman, “een Druckkammerspiel dat zich afspeelt in een trein. Een Zugkammerspiel, haha”. In wat “een behoorlijk abstract boek” zal worden, wil de schrijver het spanningsveld tussen binnen- en buitenwereld verkennen, en “de destructieve (des)oriëntatie” die daardoor kan ontstaan.

Geestman is geen treinroman geworden maar een “reis im Kopf”, ver voorbij de poorten van het onderbewustzijn. Een man ontvangt via een internetdate een vrouw bij hem thuis. De man klimt in paniek uit het raam en ontmoet een vogeltje dat hem aanmoedigt in een regenplas te duiken: de start van een “groot vallen” in de trant van Alice in Wonderland en Jean Cocteau. Plots verandert de binnenwereld van de man in “een gebroken spiegel” en neemt de auteur van het dagboek Ik bestaat uit twee letters het over: de vertelling over de man wordt vervangen door dagboeknotities, een soort vervolg op Dautzenbergs journaal uit 2018, maar nu over de huwelijkscrisis waarin de auteur zich momenteel lijkt te bevinden. De binnen­ en buitenwereld van de man annex auteur vallen steeds meer samen.

De speelse manier waarop Dautzenberg in Geestman met zijn eigen oeuvre omgaat, is kenmerkend voor een auteur die voortdurend zijn eigen werk bevraagt door er eindeloos creatief mee om te springen. Met Geestman – een indrukwekkend eerbetoon aan de kracht van de verbeelding en het wilde denken – houdt Dautzenberg zijn lezerspubliek scherp en blijft hij verrassen. In zijn volgende werk zal hij dat ongetwijfeld opnieuw doen. Wie weet wordt het deze keer dan toch het fameuze Zugkammerspiel?

De boeken van A.H.J Dautzenberg verschijnen bij Atlas Contact en diverse kleinere uitgeverijen, zie www.ahjdautzenberg.nl

[lifewithaview]

Joseph Fiennes in FlashForward (2009–2010) Revelation Zero: Part 1

Ep11

Mark is suspended from duty at the FBI and must meet with a Bureau-appointed therapist in order to regain his badge; Demetri reluctantly teams with CIA agent Vogel to continue the search for Lloyd, while a suspended Mark resumes his own investigation into his disappearance; with Lloyd missing, Simon attempts to hack into his computer in search of clues; Janis is assigned to accompany Simon and learns some family secrets about him; and Nicole speaks with a man who was transformed during the blackout in order to help her restore her faith and understand her horrific flashforward vision.

[graemepark]

THIS IS GRAEME PARK: LONG LIVE HOUSE RADIO SHOW 07JUL23

In this week’s Long Live House Radio Show:

Chaka Khan

Amy Douglas

Silk

Luke Solomon & Amp Fiddler

Winachi Tribe feat. Natalie Wilde

Sophie Lloyd feat. Pauline Taylor

Roxy Music

Sunkids feat. Chance

Grace Jones

Cut The Q and more.

LONG LIVE HOUSE RADIO SHOW 07JUL23

Title (Mix), Artist

Clouds (Womack ReWork), Chaka Khan

11pm 'Til, Hiatt dB

Da Cuckoo YaYa, Reuben Vaun Smith

Bit-O-Honey, Amy Douglas

Still Standing Here (Sean McCabe Remix), Madeeha

Odissey Venezia, Lorenzo Morresi

You Can't Get Away (Prins Thomas Diskomiks), Palavas

Free Time, Marcel Vogel & LYMA

The Waxing Gibbous Moon, Reuben Vaun Smith

Somethin' 'Bout The Way (Late Nite Tuff Guy Disco Dub), Silk

Come On Over, Luke Solomon & Amp Fiddler

For You I'd Kill (Atari Safari Remix), Winachi Tribe feat. Natalie Wilde

Angels By My Side (Floorplan Remix), Sophie Lloyd feat. Pauline Taylor

Let's Get Busy (Grant Nelson Remix), Clubland

Love Is The Drug (Todd Terjé Disco Dub), Roxy Music

Rescue Me (Bini & Martini "999" Funk Mix), Sunkids feat. Chance

Let Me Love You (Loveface De-mix), Kariya

Pull Up To The Bumper (Joey Negro Bumper To Bumper Mix), Grace Jones

Shelter Me (The Helter Skelter Mix), Circuit

Needin' U (Dimitri From Paris Remix), The Face vs Mark Brown & Adam Shaw

Jack Your Body, Steve “Silk” Hurley

Jazz Anthem (Todd Terry Remix), Todd Terry presents Sax

Who Needs A Love Like That? (Graeme Park & John Crossley Groove Remix), Cut The Q

Wild Times (Mayday Mix), De-lite

Make My Love, Shawn Christopher

[cnwnoticias]

Fim-de-semana na TV: amigos extraordinários, filhas perdidas e futebol de sub-21

CINEMA Um Amigo ExtraordinárioAXN Movies, sábado, 21h10 Realizado por Marielle Heller, este filme biográfico debruça-se sobre a amizade improvável entre Fred Rogers (1928-2003), o anfitrião e criador de um famoso programa infantil americano, e um jornalista. Este é ficcionado na personagem de Lloyd Vogel, mas tem correspondência na vida real em Tom Junod, autor de Can you Say…Hero?, artigo…